به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: در این زمینه سایت اجاره‌ای و حق‌العمل کار انتخاب تیتر زد: برآشفتگی قالیباف از انتقادات نسبت به روسیه.

کانال امتداد وابسته به حزب اتحاد ملت نوشت: وقتی رئیس مجلس، وکیل ‌مدافع کرملین می‌شود. محمدباقر قالیباف در صحن علنی مجلس جلوه تازه‌ای از زانو زدن در مقابل کرملین را در سیاست ایران ترسیم کرد که کمتر سابقه داشته است.

در این ماموریت گلّه‌ای تحریف، روزنامه هم‌میهن وابسته به کرباسچی ذیل تیتر زد: «دفاع از روسیه؟ حملات دیروز قالیباف و تندروهای مجلس به روحانی و ظریف».

روزنامه شرق نیز نوشته است: نزاع جناحی در صحن علنی/ برخی نمایندگان بار دیگر وقت بیت‌المال وقت و شأن قانونگذاری را قربانی جدال‌های سیاسی کردند.

روزنامه سازندگی وابسته به حزب کارگزاران در این‌باره تیتر زد: جدال بر سر روسیه/ رئیس ‌مجلس علیه حسن روحانی سخن گفت و سخنان او در نقد روسیه را لطمه‌زننده به روابط ایران و روسیه خواند.

بهرام پارسایی، نماینده سابق مجلس هم ضمن مصادره به مطلوب لیاخوف (که اتفاقاً ضد مجلس بود و مجلس را به توپ بست) ادعا کرد: رئیس‌ مجلس در کدام تیم بازی می‌کند؟ بدعت دفاع عجیب و خارج از عرف از اجانب در برابر مقامات رسمی از پشت تریبون مجلس! حمایت رئیس‌ مجلس از روسیه یادآور به توپ بستن مجلس و تداوم استبداد در برابر مشروطه توسط لیاخوف روسی است!

در این میان یاسر هاشمی رفسنجانی می‌نویسد: وقتی رئیس‌ مجلس ایران با لحنی هشدارآمیز از «لطمه همکاری با روسیه» سخن می‌گوید، انگار انعکاس صدای ناهنجار تاریخ قاجاری است، که از لابه‌لای کلمات برمی‌خیزد تا به دلسوزان ملی هشدار دهد که مبادا باز املای سفارت، انشای سیاست شود.

این فضاسازی عناصر غربگرا در حالی است خود آنها متهم اجنبی‌گرایی و دیکته‌نویسی در ماجرای برجام و دعوت به مذاکرات آمیخته با تسلیم در مقابل آمریکا و اروپا هستند و بنابراین سعی کرده‌اند ضمن فرافکنی، برای خیانت خود معادل‌سازی کنند.

آنچه جماعت هوچی و عصبانی در ماجرای حمله به رئیس ‌مجلس پنهان کردند، ماجرای مکانیسم ماشه‌ای بود که تیم روحانی و ظریف براساس دیکته غرب در برجام تعبیه کردند و ابتدا منکر وجود آن در متن توافق شدند! اما بعدها که معلوم شد سازوکار ننگین ماشه هم در برجام و هم قطعنامه شورای امنیت آمده، ظریف یک نوبت مدعی شد این اقدام تبلیغاتی آمریکاست و نوبت بعدی ادعا کرد مکانیسم ماشه با اصرار روسیه در توافق قید شد! ظریف به همین بهانه، به روسیه حمله کرد و حال آن که منطقاً باید به خاطر فعال‌سازی مکانیسم ماشه در شورای امنیت، به طرف اروپایی حمله می‌کرد، نه روسیه که با آن مخالفت صریح می‌کرد.

شیطنت اخیر ظریف در حالی رخ می‌داد که روسیه و چین، برخلاف نقشه تروئیکای اروپایی و آمریکا، استفاده از مکانیسم ماشه را غیرقانونی، و ادعای بازگشت تحریم‌ها را نامعتبر می‌خواندند.

باند ظریف و روحانی، به جای ابراز شرمندگی یا اعتراض به خباثت غرب در برجام، بنا را بر زدن روسیه (و قبلاً چین) گذاشتند، انگار که ماموریت نیابتی دارند روابط ایران با کشورهای همسو را تخریب کنندو همین رویکرد ضد منافع ملی، موجب شد رئیس ‌مجلس ضمن روشنگری بگوید: «غیرقانونی خواندن اسنپ‌بک از سوی چین و روسیه، نمادی از همبستگی راهبردی است. براساس بند ۸ قطعنامه ۲۲۳۱، تمام محدودیت‌ها خاتمه یافته و با پذیرش حق غنی‌سازی، پرونده هسته‌ای ایران از دستورکار شورای امنیت خارج شده است... رئیس‌جمهور و وزیر خارجه‌ اسبق‌مان در شرایطی که مسیر همکاری‌های راهبردی با کشور روسیه در حال پیشرفت است، با مواضع خود به این مسیر لطمه زدند. باید امر ملی را بر امر جناحی، مقدم بداریم».

حتی اگر تصور کنیم قبول دیکته غرب درباره مکانیسم ماشه، از سر غفلت بوده، اما هجوم هماهنگ شبکه‌ای از سیاسیون و رسانه‌های زنجیره‌ای به کشورهای مخالف مکانیسم ماشه، به جای اعتراض به عهدشکنان برجام و فعال‌کنندگان ماشه، تردیدی باقی نمی‌گذارد که آنها خدمتگزار مطامع استعماری غرب هستند و نه دلسوز منافع ملی. آنها مصداق این بیان حکیمانه امام خمینی(ره) هستند که فرمود تفاله‌های غرب، مرگ بر شوروی می‌گویند تا مرگ بر آمریکا منسی (فراموش) شود. در واقع حالا که آمریکا و اروپا از بی‌اعتبار اعلام‌شدن مکانیسم ماشه (بازگشت خودکار تحریم‌های شورای امنیت) توسط روسیه و چین عصبانی هستند، پادوهای آنها نیز مامور عقده‌گشایی نیابتی شده‌اند.

فرار به جلوی شبکه آلوده به نفوذ در حالی است که تمام وعده‌های این طیف برای بزک‌کردن برجام و FATF وارونه درآمده و اکنون زمان محاکمه آنها به خاطر ایراد خسارت‌های سنگین به کشور است. آنها آخرین‌بار در مشورت به مجمع تشخیص مصلحت نظام ادعا کرده بودند در صورت تصویب دو لایحه الحاق به کنوانسیون‌های پالرمو و سی‌اف‌تی، ایران از لیست سیاه FATF خارج می‌شود. اما FATF اعلام کرد که با وجود تصویب دو لایحه مذکور همچنان ایران را در فهرست سیاه خود نگه می‌دارد.